Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quis hoc dicit? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cur, nisi quod turpis oratio est? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si quae forte-possumus.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Id autem eius modi est, ut additum ad virtutem auctoritatem
videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam, de
quo omnis haec quaestio est.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca
etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Bork Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Bork: Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Age sane, inquam.: Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Bork: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?